خفگی
عدم امنیت که می گویند همین است. <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
بعضی وقتها به جایی می‌رسی که می‌بینی حق نداری به هیچ چیز علاقه داشته باشی، حق نداری به هیچ چیز وابسته شوی. نه اینکه کسی این حق را از تو گرفته باشد، برعکس آنقدر داشته‌ها و علایق را از چنگت بیرون می‌کشد و آنقدر سرخورده می‌شوی که دیگر خودت به خودت اجازه نمی‌دهی به چیزی دل ببندی.
همه چیز تغییر می‌کند. هرچه تا دیروز بوده امروز نیست و نابود می‌شود و فردا حتی یادمان نمی‌آید. عادت می‌کنیم. عادت می‌کنیم به همه ناعدالتی‌ها و فردا می‌شوند عین عدالت برایمان.
می‌ترسم، می‌ترسم از روزی که همه مفهوم‌ها برایمان تحریف شده باشند و دیگر حتی یادمان نیاید آزادی چه رنگی بود. می‌ترسم از این بهشت خاکستری که دارد آهسته آهسته سایه می‌اندازد روی زندگیمان. می‌ترسم از روزی که دلمان تنگ شود برای این جهنمی که در آن هستیم. یعنی همیشه باید همه چیز بدتر شود؟
به چه زبانی بگویم؟ دارم خفه می‌شوم. اینجا هوا نیست.
خودت را از بند ترسيدن ها رها کن...خصوصآ ترس از فرداها....چون تو را از زیستن در زمان حال محروم می کند... . پست زیبایی... . شاد باشيد
به نظر می رسد در کشورهای جهان سوم همینطور باشد...به نظر می رسد چاره ای نداریم جز صبر و خو کردن به زندان و بی عدالتی..زمانی که زاپاتا قیام می کرد دیگه گذشته..تو این دوره زمونه با اینهمه سلاح های کشتار جمعی قوی که دست دولت هاست،هیچ جنبش و انقلابی که از سوی مردم باشه به نتیجه نمی رسه!(اینا نتیجه تفکرات خودمه!) ویک حکومت فقط وقتی عوض میشه که صاحبان دنیا اینطور اراده کنند..نه ستمدیده ها....ایستادگی و مقاومت هم فایده ای نداره..بدبختانه ما محکومیم..در بدترین جای تاریخ و بدترین مکانش به دنیا اومدیم!کاش که تناسخ راست باشه و قبلن هم بوده باشیم و بعدن هم باشیم که بهترش رو ببینیم!!وگرنه که خیلی بد میشه....
احتمالن اگه منم قرار بود انتخاب کنم،همون آرمان شهر بدون موسیقی رو انتخاب می کردم!به درک که بتهوون و موتسارت نخواهد بود!فکرش رو بکن که همه آزاد و خوشحال و رها باشن..که کسی عاشق دلشکسته نباشه..کسی تنها نباشه..کسی زیر بار زور و ظلم نباشه!به درک که داوینچی هم نباشه!..من که اینطور فکر میکنم!
احتمالا همين الان هم برداشتی کاملا عجيب و غريب از اين مفاهيمی که گفتی داريم چون مدتهاست به چشم نديدينم... اما هر چه هستيم حداقل ادعای پاس داشتنش را داريم. يار دبستانی عزيز ۱۶ آذر مبارک... پيروز باشی و پايدار